Tōtum hodiē diem ad ūniversitātem discipulīscum quī nuper fābulæ
musicæ prīmam manum apposuērint dēgō. Histriōnēs VII ad fābulam agendam locātī
sunt; quattuor diēs præmeditantur (quōrum hicce secundus est); deinde,
spectāculō īnstructō, coram aliōs discipulōs prōditur.
“Superbia” quamquam “pride” sibi velit, nōn tamen hōc quī per
mē diffunditur affectū proprium vocabulum est. (Nec est nīmīrum “diffundere”
quod ad “affectus” illum adhærit vocabulum; nondum sat hīs in rēbus versātus ut
melius reperiam, eō quod servit utor.) Lexicone autem perquīsītō, vocabulum
“efferō” occucurrī, fortasse igitur carpo. Histriōnēs hōs, fābulam dum
īnstruitur, discipulōs tutus, effīo. Scrīptōrēs meliōrēs sunt, ut putō, quam ad
hujus initiō annī scholasticī, nec nihil istīus acuendī mihi debētur—ergō meī quoque
causā efferor!
Potius quam mē ut omnia singula ēnuntiāta exarem cōnficere,
commentāriī brevis hujus finem faciō.
In proximum!
No comments:
Post a Comment