Hem. Quod constitui, tam volens, male feci—vel, potius, non omnino feci. Hanc paginam vacuam nonnullos dies reliqui, nec multa hoc in momento dicere queo. Est saltem causa, etiamsi nulla bona. Nam dies quo fabula conscripta ad editricem reddenda sit instat—h.e. Solis die—nec est scripta. Fortasse una partem in tribus perscripsi, verum octo milia vocum mihi restant, neque facile scribantur. Mihi profecto necesse est, si Latine scribendum sit, remittendi et relaxandi copia. His anxietatis causa vetatis, locum Latine scribere, quamvis barbarismorum, solœcismorum, mendorum plenum, prorsus non possum. Etiam hic locus brevissimus tanti constat, ut breve mihi finem faciendum sit—veri simile nunc. Spero fore ut, Lunis die, magis copiose scribam.

Nuper de Conventiculo Lexintoniensi revectus, ubi Latinitatis loquendi facultas valde aucta est. Utinam conventicula rusticationesque quamque septimanam interesse possim! 

In mentem ibi subivit quanto augenda Latinitas si singulis et omnibus diebus hac in ephemeride scribam. Parum peritus sum scriptor qui copiose citoque sententias in computatrum tradam. Verum si aliquot enuntiata quoque in die scribo, nec magnum opus perficere conor, fortasse paulatim, sensim, gradatim fluentius veniet Latinitas.

Hodie tamen satis hactenus superque. In proximum.