Á spectáculó comicó Aliquó Pútidó nomine nuper domum revéní. Dé duóbus frátrís poétís sexágésimó in sæculó tractábátur quí vátem Nostradámum vísitant quó Shakespearem melius æmulárí comperiant. Nostradámus eós certiórés facit genus húmánum quondam cujusdammodí spectáculum, "musical" nomine, plausibus vociferátiónibusque clárissimís perárdenter acclámátúrum esse. Prætereá mentiónem facit spectáculum Hamlet nómine ex Shakespearis omnibus apud populum pergrátissimum futurum esse. Dé nómine autem erráns spectáculum Omelet vocat, quæ nómen est ré vérá éscæ ad jentáculum ésæ. Mendósius et mendósius procédunt frátrés, nec Shakespeare sé ab ínsídiís abstinet, usque ad fínem hilarem.

Spectáculum mihi vérum lepidum erat, unó exceptó: jam mé mágnoperé tædet dé cinædís in theátró jocórum. Quod decem vígintave abhinc annós decébat, nón jam decet. Nón mihi placet mé ut lúdibrium vidére. Aliud est—quod dé tálís rébus fíerí potest—perspicientiam jocósamque dícere, aliud est stultitiam.

Spectáculó tamen valdé fruébar, nec mé pænitet adfuisse.